Peygambere (SAV) İtaatin Önemi Konusunda Bir Ayet-i Kerîme:

     “Allah ve Resûlü bir iş hakkında hüküm verdikleri zaman, hiçbir mü’min erkek ve hiçbir mü’min kadın için kendi işleri konusunda tercih kullanma hakları yoktur. Kim Allah’a ve Resûlüne karşı gelirse, şüphesiz ki o apaçık bir şekilde sapmıştır.” (Ahzâb, 36)

     Sünnetin Önemi Konusunda Bir Hadis-i Şerif:

     Amr İbnu Avf (radıyallahu anh) anlatıyor: "Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm) buyurdular ki:

     “Bu din Hicaz'a çekilecek. Tıpkı yılanın deliğine çekildiği gibi. (Allah'a kasem olsun!) Yaban keçisinin dağın tepesine sığınması gibi, din de Hicaz'a sığınacaktır. Bu din garip olarak başladı, tekrar garipliğe dönecektir. Gariplere ne mutlu. O garipler ki, benden sonra insanların sünnetimden bozdukları şeyi ıslah edecekler.”

[Tirmizî, İman 13, (2632)]

     Açıklama:

     Aliyyu'l-Kârî, bu hadisi şöyle anlamıştır: "İman ehli, imanlarını orada korumak için Medine'ye imanlarıyla iltica ederler. Çünkü Hicaz, imanın asli vatanıdır; orada zuhur etmiş, orada kuvvetlenmiştir. Bu hadis ahirzamanda İslam'ın azalacağını ihbardır." Aliyyu'l-Kârî'nin bu yorumu 20. asırda  gelişen vak'aya mutabıktır. Batılıların veya Batıcıların istilasına uğrayan pek çok İslam memleketindeki şuurlu ve münevver Müslümanlar, İslamî  hayatlarından taviz vermek istemeyince, Suudî Arabistan'a göç edip sığınmak zorunda kalmıştır. Halen bu maksadla oraya sığınmış Orta Asya Müslümanları, Mekke ve Medine'de ticari hayatta dikkat çekecek bir kesafete ulaşmıştır. Keza Mısır ve Kuzey Afrika mültecileri, Suriye, Irak ve Türkiye mültecileri de mevcuttur.  Cenab-ı Hak, Resûlü'nün bu ihbarına uygun siyasi bir zemini orada ihzar etmek suretiyle, dininden dolayı her tarafta sıkıntıya düşen Müslümanlara bir teselli ve bir ümid kapısını açık tutmuş olmaktadır.[1]

     Sünnet Konusunda Bir Bilgi-İlke:

     “Peygamber ﷺ tarafından bir kişiye yapılmış olan tavsiye, o kişiye özgü olduğuna dair bir delil bulunmadığı sürece tüm ümmet için geçerlidir… Çünkü Peygamber ﷺ bir şeyi tavsiye ettiğinde, tavsiyesi sadece muhatabı olan şahıs için değil tüm ümmet için geçerlidir. Emir ve yasaklarında da aynı durum söz konusudur. Yani hüküm, geneli şamildir. Ancak ‘Bu sana mahsustur’ gibi ifadelerle bir özelleştirmeye gidilmiş olması müstesnadır.”[2]