Aişe (r. anhâ) anlatıyor.
Ya Rasûlallah, ne dersin, kadir gecesinin hangi gece olduğunu bilirsem o gecede ne diyeyim? dedim. Şöyle dememi buyurdu:
اَللَّهُمَّ اِنَّكَ عَفُوٌّ كَرِيمٌ تُحِبُّ الْعَفْوَ فَاعْفُ عَنِّى
«Allahümme inneke afüvvün kerîmün tuhibbül afve fa’fü annî»
Mânâsı: «Allahım şüphe yok ki sen affedicisin, ikram sahibisin, affetmeyi seversin, o halde beni affet.»¹

Not: Peygamber Efendimizin bu şekilde buyurması, diğer duaların yapılmasının yasak olduğu mânâsına anlaşılmamalıdır. Ayrıca Rasulü Emin Efendimiz, kendisinden dua isteyenlere, o şahısların manevi ihtiyaçlarını göz önünde bulundurarak tavsiyelerde bulunmuştur. Aynı istek ile huzuruna gelen her insana mutlaka aynı tavsiyede bulunacağını söyleyemeyiz. Ayrıca, her insanın kendi ihtiyacını kendi diliyle arzetmesi de güzel olur.

1. Tirmizi, Daavat, 12 ↩︎