Ali (r. a.) rivayet ediyor:
Rasûlullah ﷺ, Efendimiz bir hastayı ziyaret ettiğinde şöyle dua ederdi.
اَللَّهُمَّ اَذْهِبِ الْبَاْسَ رَبَّ النَّاسِ وَاشْفِ فَاَنْتَ الشَّافِى لاَشِفَاءَ اِلاَّ شِفَائُكَ شِفَاءً لاَيُغَادِرُ سَقَمًا
«Allahümme ezhibil be’se, Rabben nâsi, veşfî feenteş şafî, lâ şifâe illâ şifâüke, şifâen lâ yüğâdirü sakamâ»
Mânâsı: «Allahım hastalığı ve sıkıntıyı gider. Ey insanların Rabbi şifâ ver, çünkü şifâ veren sensin. Senin vereceğin şifâdan başka şifâ yok. Senden, hiç bir hastalık bırakmayan bir şifâ istiyorum.»¹

1. Tirmizî, Daavât: 112, C. 5/561 ↩︎