Hz. Câbir İbnu Abdillah (ra) anlatıyor:

“ Resulullah ﷺ, Abdurrahman İbnu Avf (ra)'ın elinden tuttu, oğlu İbrahim'e gittiler. Aleyhisselatu vesselam oğlunu can çekişir vaziyette buldu. Kucağına aldı ve ağladı. Abdurrahman:"

“ Ağlıyor musun? Ağlamaktan bizi sen men etmedin mi?” dedi. Aleyhisselatu vesselam:

“ Hayır (ağlamaktan değil), iki ahmak, iki facir sesten yasakladım: Musibet sırasındaki ses; yüzleri tırmalamak, cepleri yırtmak ve şeytan matemi.”

(Tirmizi, Cenâiz 25)