Amr İbnu Tağlib anlatıyor:
“ Resulullah ﷺ'a bir mal -veya bir şey- getirilmişti. Hemen onu taksim edip dağıttı. (Ancak bunu yaparken) bir kısmına verdi, bir kısmına vermedi. Kendilerine verilmemiş olan kimselerin, sonradan hakkında dedikodu yaptıkları kulağına geldi. Bunun üzerine, (uygun bir fırsatta, halka hitap etmek üzere doğruldu). ALLAH'a hamd ve sena ettikten sonra:"
“ Sadede gelince; vallahi ben, birine verip diğerine vermediğim olur (bu doğrudur, ancak) vermediğim, nazarımda, verdiğimden daha çok sevgiye mazhardır. Ben bir kısım insanlara, kalplerinde gördüğüm sabırsızlık ve hırs sebebiyle veririm; bir kısmına da, ALLAH Teâla'nın kalplerine koymuş bulunduğu zenginlik ve hayra havale eder (ve onlara bir şey vermem). İşte bunlardan biri Amr İbnu Tağlib'dir!”
buyurdular. Amr devamla der ki: “ Vallahi, Resulullah ﷺ'ın (hakkımda telaffuz buyurduğu) bu kelamına bedel kırmızı develerim olsaydı bu kadar sevinmezdim.”
(Buhari, Cum'a 29)