Ebu Hureyre (ra) anlatıyor: Resulullah ﷺ buyurdular ki:

“Bir adam vardı, (günah işleyerek nefsine zulmetmekte) çok ileri idi. Ölüm gelip çatınca oğullarına dedi ki: “Ben ölünce, cesedimi yakın, külümü iyice ezin ve rüzgarın önünde saçın. ALLAH'a yemin olsun, eğer Rabbim beni bir yakalarsa hiç kimseye vermediği azabı verir!”

Ölünce, bu söylediği ona yapıldı. ALLAH da arza emrederek:

“ Sende ondan ne varsa bana toplayıver!” dedi. Arz da topladı. Adam ayakta duruyordu. “Sen böyle bir vasiyeti niye yaptın?” diye Rabb Teâla sordu.

“ Senden korktuğum için ey Rabbim!” cevabını verdi. ALLAH Teâla Hazretleri bu cevap üzerine onu affetti.”(Buhari, Tevhîd 35)