Abdullah İbnu Câfer (ra) anlatıyor: Resulullah bir seferinde Ensâr'dan bir zatın bahçesine girdi. Orada bir deve vardı. Deve Resulullah ﷺ'ı görünce inledi ve gözlerinden yaşlar aktı. Aleyhissâlatu vesselam deveye yaklaştı ve gözyaşlarını sildi. Hayvan sakinleşti.

“ Bu devenin sahibi kim?” diye sorarak ilgi gösterdi. Ensâr'dan bir genç: “O bana aittir ey ALLAH'ın Resulü!” deyip ortaya çıkınca Hz. Peygamber onu payladı:

“ALLAH'ın sana mülk kıldığı bu deve hakkında ALLAH'tan korkmuyor musun? Bak! Bu bana şikayette bulundu. Sen bunu acıktırıyor ve fazla çalıştırarak da yoruyormuşsun.”

(Ebu Davud, Cihad 47)