Ebu Hureyre (ra) anlatıyor: “ Resulullah ﷺ'da bir adamın (parası ödenmemiş) bir devesi vardı. Borcunu istemeye geldi. Bu sırada kaba sözler sarfetti, hatta Ashabdan bazıları haddini bildirmek istedi. Ancak Resulullah ﷺ buna meydan vermeyip:

“ Bırakın onu! Hak sahibinin konuşma hakkı vardır.” buyurdu, sonra da:

“Devesini verin!”diye emretti, (ilgililer) devesini aradılarsa da bulamadılar. Fakat onunkinden daha değerli bir deve buldular. Aleyhissâlatu Vesselam Efendimiz:

“ Bunu verin.” dedi. Adam:

“Bana borcunu tam ödedin, ALLAH da sana ödesin.” dedi. Aleyhissâlatu Vesselam:

“ En hayırlınız, borcunu en iyi ödeyendir!” buyurdu.” (Buhari, İstikraz 4,6,7,13)