Ebu Hureyre (r.a.), Peygamber ﷺ’in (kudsi hadisteki) şu sözünü rivayet eder:

    “Allah azze ve celle buyurdu: ‘Kim Benim bir dostuma düşmanlık ederse, ona savaş ilan ederim. Kulum Bana, kendisine farz kılmış olduğum ibadetlerden daha sevimli bir şeyle yaklaşamaz. Nafile ibadetlerle de yaklaşmasını sürdürünce ona sevgi duyarım. Kulumu sevince de işiten kulağı, gören gözü, tutan eli ve yürüyen ayağı olurum. Benden bir şey isterse veririm. Bana sığınırsa, onu korurum. Müminin canını almakta tereddüt ettiğim kadar yapacağım başka hiçbir işte tereddüt etmedim. Kulum ölümü sevmez. Ben de onun sevmediğini sevmem.’ ” [1]

[Buhârî, Tevâzu, 6502]