İbnu Ömer (ra) anlatıyor:
“ Resulullah ﷺ Sa'd İbnu Ubade'ye geçmiş olsun ziyaretinde bulundu. (Yanına gelince) onu baygın buldu ve:
“Ölmüş olmalı!” dedi. Yanındakiler:
“Hayır!..” deyince, Aleyhisselatu vesselam ağladılar. Resulullah'ın ağladığını gören halk da ağladı, buyurdular:"
“ İşitmiyor musunuz, ALLAH Teâla Hazretleri ne gözyaşı sebebiyle ne de kalbin hüznüyle azab vermez. Ancak şunun sebebiyle azab verir! -ve dilini işaret ettiler- yahut da merhamet eder.”
(Buhari, Cenâiz 45)