Enes İbnu Malik anlatıyor: Resulullah (aleyhissalâtu vesselâm) heladan çıkınca;

غُفْرَانَكَ،  اَلْحَمْدُ لِلَّهِ الّذِى اَذْهَبَ عَنِّي اْلاَذَى وعَافَانِي

(Gufrâneke, elhamdülillahillezî ezhebe anni’l-ezâ ve âfânî)    

‘Benden ezayı giderip afiyet veren Allah'a hamdolsun!’ derdi. [1]


 

 

[1] Kütüb-i Sitte, Hazırlayan: İbrahim Canan, Akçağ Yayınları, C. 16, s. 561.