Ubey b. Kab (r.a.) dedi ki: Bir gün Rasulullah ﷺ bize sabah namazını kıldırdıktan sonra: “Filan kişi var mı?” diye sordu. Hayır, dediler. “Peki filan var mı?” Yine: Hayır, dediler. Arkasından şöyle buyurdu: “Şüphesiz bu iki namaz (yatsı ve sabah namazları), münafıklara en ağır gelenleridir. Eğer bu iki namazda neler olduğunu bilseydiniz, dizleriniz üzerinde emekleyerek dahi olsa yine bu namazlara gelirdiniz. Muhakkak birinci saf meleklerin saf tutması gibidir. Eğer onun ne kadar faziletli olduğunu bilseydiniz ilk safta durmakta birbirinizle yarışırdınız. Şüphesiz bir kişinin bir diğeriyle birlikte namaz kılması tek başına namaz kılmasından daha üstündür. İki kişi ile namaz kılması tek bir kişi ile birlikte namaz kılmasından daha üstündür. Namaz kılanların sayısı çoğaldıkça aziz ve celil olan Allah da onu daha çok sever.” [1]

[Ahmed, Müsned, V, 140; Ebu Davud, I, 152; Nesâî, II, 104; İbn Huzeyfe, II, 370; İbn Hibban, Sahih, III, 350]