(Allahümme ente rabbî lâ ilahe illâ ente halaktenî ve ene abdüke ve ene alâ ahdike ve va'dike me’s-teda'tü, eûzübike min şerri mâ-sana'tü, ebûu leke bini'metike aleyye ve ebûu bizenbî fağfirlî feinnehu lâyağfiruzzünûbe ilâ ente.)    

Kim bunu akşamladığı vakit içtenlikle inanarak söyler de o gece ölürse cennete girer. Sabahladığı vakit yaparsa da böyledir. [1]

[Buhârî, 7/150]