Hz. Huzeyfe İbnu’l-Yemân (radıyallâhu anh) anlatıyor: Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm) yatağına girince şu duayı okurdu:

   (بِاسْمِكَ اللَّهُمَّ أحْيَا وَأمُوتُ) (Bismikallahümme ahyâ ve emûtü)

     “Allahım! Senin adınla hayat bulur, senin adınla ölürüm.”

     Sabah olunca da şu duayı okurdu:

(اَلْحَمْدُ للَّهِ الَّذِى أحْيَانَا بَعْدَ مَا أمَاتَنَا وَإلَيْهِ النُّشُورُ) (Elhamdülillâhillezî ahyânâ ba’de mâ emâtenâ ve ileyhi’n-nüşûr)

“Bizi öldürdükten sonra tekrar hayat veren Allah’a hamdolsun! Zaten dönüşümüz de O’nadır.” [1]

[Buhârî, Daavat 7, 8, 16, Tevhid 13; Tirmizî, Daavât 29, (3413); Ebû Dâvud, Edeb 177, (5049)]